Home > Koala > Koala-Nederlands

De koala

 

De koala (Phascolarctos cinereus) is uniek voor Australie en komt vooral voor in de beboste gebieden in het zuiden en oosten van het continent. Het lijkt op een beertje, maar is een "marsupial" of wel buideldier - net als de kangaroo. Koala's leven in en van de diverse soorten Eucalyptus bomen. Ze eten grote hoeveelheden bladeren en zijn vooral verzot op de nieuwe, mals groene scheuten. In de Eucalyptus bladeren zit weinig voedingswaarde, zodat - ondanks de grote hoeveelheden - de koala een traag en vrij hulpeloos dier is. Het kan geen grote inspanningen aan (hard weg vluchten voor gevaar bijv.)

Aangezien de natuurlijke habitat van de koala tevens het meest aantrekkelijke deel van Australie is om te wonen, wordt de koala met uitsterven bedreigd. Koala's kunnen niet snel een weg oversteken en worden dus nog al eens dood- of aangereden. Ze kunnen niet snel wegvluchten en worden daarom in de bewoonde gebieden regelmatig gebeten door loslopende honden. De koala is een beschermde diersoort en veel gemeenten hebben een "Koala Management Plan" ontwikkeld om de nog overgebleven dieren beter te beschermen. Dit heeft er toe geleid dat in het gebied waar wij wonen (Port Stephens Council) het aantal Koala's weer aan het toenemen is, ondanks de sterk groeiende bevoking in het gebied.

Uk Flag

 

 

koala etend in een boom
koala in het ziekenhuis

Een volwassen koala heeft ongeveer 1 tot 1,5 ha aan bos nodig om in zijn levensonderhoud te voorzien. Hij maakt vaak dezelfde "rondjes" die zo'n twee tot drie weken duren en bezoekt dan dezelfde bomen die inmiddels weer nieuwe scheuten hebben gekregen. Onze tuin maakt deel uit van zo'n rondje en daarom zien we vrijwel elke 14 dagen wel een of meer koala's in de bomen rond het huis. Als het goed is leven er vaak een mannetje en een vrouwtje in elkaar enigszins overlappende gebieden. In het voorjaar kun je ze duidelijk naar elkaar horen "roepen". Dat klinkt net als iemand die een zeer onbehoorlijke boer laat na een liter cola of zo. De zwangerschap duurt maar een week of zes en dan wordt er een kleintje geboren dat ongeveer de afmetingen van een flinke bruine boon heeft. Zo'n kleintje moet op z'n eentje van het geboorte kanaal naar de buidel kruipen - die anders dan bij de kangaroo - naar beneden opent. Een keer in de buidel hecht het zich aan een tepel en blijft dan zes maanden in de buidel om te groeien. Zodra het zich buiten de buidel waagt klemt het zich aan de moeder vast en moet dan nog ongeveer 12 maanden groeien voor het zelfstandig de grote wereld in kan.

Omdat er zo veel mis kan gaan met de koala zijn er diverse organisaties die zich de zorg voor gewonde koala's hebben aangetrokken. Onze buren zijn erkende "koala carers" en hebben bijna doorlopend een of meerdere gewonde of verlaten koala's in verzorging. De dieren worden ook van een chip voorzien zijn dan later makkelijker herkenbaar. Kort geleden hebben Betty en Geoff (onze buren) een baby koala van circa 10 maanden maanden ter verzorging gekregen: Robby, die inmiddels al in gewicht is verdubbeld en over ca. 3 - 6 maanden terug kan naar de natuur om voor zichzelf te zorgen. Het diertje was door de moeder verlaten omdat het waarschijnlijk door een hond was gebeten en met een zere poot zich niet langer aan de moeder kon vastklemmen.

De meest ernstige gevallen - en de baby - mogen in huis en verblijven in een tot kooi omgebouwd kinderbedje. De baby moet - naast een flinke hoeveelheid elke dag verse bladeren - ook nog met melk worden bijgevoerd. De grotere dieren worden buiten in twee kooien gehouden en in de laatste fase van hun revalidatie mogen ze in de "rehab" area: twee bomen met een dakje en een gladwandige omheining waar ze niet uit kunnen.

 

baby koala wordt gevoerd met melk

 

koala met verzorger

Robby moet alles nog leren, dus moet hij onder geleide regelmatig oefenen in het klimmen in bomen. Intussen houdt hij zich aan de verzorger vast zoals aan z'n mammie.... dus moet die verzorger een dikke schuimplastic buffer hebben om niet gewond te worden door de naald-scherpe klauwen. Onderschat niet de enorme hoeveelheid werk en toewijding die nodig is om hulpbehoevende koala's te verzorgen. Elke dag moeten de kooien worden schoongemaakt en twee keer per dag moeten er verse bladeren worden verzameld, waarvan een flink deel ongegeten weer moet worden afgevoerd. Want... koala's zijn kieskeurig en laten - om voor ons onbegrijpelijke redenen - sommige sappig uitziende bomen links liggen en eten andere bomen vrijwel kaal. Gelukkig is de eucalyptus een heel sterk soort boom die heel veel mishandeling aan kan. Na bosbranden bijv. lijkt alles dood en loopt zo'n boom na een maandje weer gewoon groen uit.

Om op de langere termijn voldoende bladeren te kunnen plukken hebben we (mijn buurman en ik) in het stuk verwilderd bos achter onze huizen (nationaal park) met toestemming en financiele hulp van de council en de National Parks and Wildlife vorig jaar zo'n 300 - 400 jonge eucalyptus bomen geplant. Eerst zijn er werkpaden door de bush gekapt. Vervolgens hebben we daar om de paar meter een mengsel van swamp mahogany en melaleuca geplant. Die beginnen al aardig aan te slaan en zullen met een jaar of drie tot vijf al meehelpen in de voedselvoorziening.
Behalve Robby hebben we ook Maccarina in de tuin en Mad Max komt zo af en toe even buurten. Helaas is het territorium in onze omgeving al verdeeld (er wonen bij elkaar zo'n 10 - 15 koala's) en zal Robby dus ergens anders in de natuur worden terug gezet. We zullen de kleine rakker missen.

 

Henk Tobbe - 9 June 2002.

 

En inmiddels hebben we weer andere koala's in de tuin die "komen en gaan" waaronder een verliefd stelletje en een moeder met baby. Op de foto pagina kun je daar meer van zien.

 

 

 

Go to the top of the page!

Go to the top of the page